ഇന്ദുജയുടെ ''തൂവൽ''

തൂവൽ

(ഓർമ പൂക്കുമൊരു കാലം…

നിറമാർന്ന തൂവലുകൾ പോലെ.

അതിലോലമെന്റെ കനവൊന്നിൽ

തണുവാർന്ന മഞ്ഞുകണമായി.

പൊഴിയാൻ തുടങ്ങുമെന്നഴകേ

ഇനിയെന്റെയോർമ്മകളെ മൂടൂ.(പല്ലവി )

പകരം തരില്ല പൂക്കാലം.

ചിരകാലമോഹമിനിയൊന്നും.

ഇമചേർത്തു നിൽക്കയാണെന്നോ

വിടരാൻ കൊതിച്ച സുമമിന്നും.

അനുയാത്ര ചെയ്യുവതിനാലേ

നേർത്തുപോയി നിഴൽ വീണ്ടും…(അനുപല്ലവി)

പറയാൻ മറന്ന കഥയെല്ലാം

സുഖമാർന്ന സ്നേഹമഴയായി.

മിഴിവോടെ തൂവുമിനിയെന്നും..

നനയാമതിന്റെ കുളിരോടേ (ചരണം)